Yine bir çarşamba saksılarını toplarken gördüm onu.
Çocukluk aşkım Zümrüt abla...Toprağını değiştireceğinden
emindim.
Emin olmanın talihsiz bir hata olduğunu da yine bir
çarşamba günü öğrenecektim.
İnsan hayatında yerleşik olan tek şey göçün kendisiymiş.
İşte çarşamba’lar bana böyle kahverengi oldu.
Ben senelerce yerinden kıpırdamayan ve rengi gün aşırı atan eski, beyaz bir sandalyeyi izledim.
Evin yeni sahipleri balkonda sadece renklilerle yıkanmış zevksiz bir kaç çapıtı sallandırırdı.
O evde yaşayanları görme fırsatım hiç olmadı. Ama muhakkak kalabalık ve sıkıcıydılar.
Bir kaç nesli büyütmüş ekşi kokulu bebek tulumları, deliği kumaşından büyük haki yeşili çoraplar, çamaşır suyunun leke bıraktığı kadın entarileri, asker atletleri ve el bezlerinin ömrümü kısalttığına inanırım.
Ve tüm balkonlara vişneçürüğünü çok yakıştırırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder